oligarkspor vs katar saint germain

futbol romantikleri şikayet etse de çoğunluğun hoşuna gidiyor endüstriyel futbol. ağzımızdan salyalar akarak tv karşısında şampiyonlar ligini izlerken tuttuğumuz takımında öyle mücadele vermesini, golleri atan yıldızların gönül verdiğimiz renklerde olmasını düşleriz. sahadaki oyunu değil kadrodaki yıldızları karşılaştırırız.takımda yıldız kalmayınca ezik hissederiz kendimizi. biz romantikler üzülsek de nostaljiyle avunur, yinede 2. ligdeki şehrin takımının ya da mahallenin amatör takımının maçına gitmez eleştirdiğimiz endüstriyel futbolu tüketiriz.

menajerlik oyunlarında bile o kadar para vermediğimiz oyuncular misli ücretlerle transfer piyasasında el değiştirir olmuş. başkanlar/krallar/zengin çocukları hayallerindeki futbol takımını kurmak için milyon eurolar basarken taraftarı da storelerde lisanslı ürünlere abandırıyor. endüstriyel futbolun tek çıkış noktası aşağıdaki video da bence. teknolojik sistem daha geliştirilerek kulüp sahipleri oluşturacakları uluslararası bir ligde ps tadında takımlarını hem yönetir hem izlerler.

kasabian'lar dan tom  ve darren bent mücadelesi. sistem güzel ama bent'e bozuk kolu vermişler.