4 Eylül 2012 Salı

Bu sabah bir umut var içimde

Bu sene türkiye futbol alemindeki genel geçer inanç beşiktaştan bi yol olmaz yönünde olduğu için midir,yoksa gs de fb de eski küstah,paralı ve burnu havada görüntüsüne kavuştuğu için midir bilmem acayip şekilde inandım bu yıl ki çocuklara.zaten herkesin tü kaka dediği ve yenildiğimiz zamanlarda daha bi sahiplenirdim beşiktaşı ama bu sene sahiplenme duygum daha da arttı.bi garip enerji,bi garip umut var içimde.sadece bende böyle oluyo sanarken bugun bu videoyu gördüm ve sezonun geri kalanının çok şenlikli geçeceğini anladım.baksanıza her bir taraftardaki tutkuya,sevemez kimse seni benim sevdiğim kadar derken gerçekten aşık oldukları ne kadar da belli..
ekşibeşiktaşta da aynı post var ve altındaki bir yorumu kesip biçmeden direk kopyalıyorum buraya,çünkü üstüne denilecek söz bırakmamış;binlerce adamın birbirine sarılıp ''sevemez kimse seni, 'benim' sevdiğim kadar'' demesi kadar güzel bir şey var mı şu amına koyduğumun dünyasında?
harbiden de var mı,ben düşündüm bulamadım..

 son bi sözüm de basket takımı için,özellikle bugun anlaşıldığı haberi duyurulan vlademir dasic transferiyle kaşla göz arasında yine sağlam bi kadro kurulduğunu belirteyim.dasic'in sezon ilerledikçe taraftarın gözünde 'bu adamı satan anasını bacısını da satar,parası neyse verin de tutun şu herifi takımda' pozisyonuna yükseleceğini şimdiden söyleyeyim.daha önce dediğim gibi in erman kunter we trust!

Hiç yorum yok: